Ahşap olan ilk minber, Medine'den Şam tarafına doğru dokuz millik bir mesafede bulunan ormandan kesilen ılgın ağacından yapıldı (Buhârî, Cum'a, 26), Minber iki basamak ve üst tarafında bir oturma yerinden ibaretti, Mescidde yerine konulup, Allah Rasulünün üzerine ilk çıkışında, daha önce yaslanarak hitap ettiği hurma kütüğünden bazı inilti sesleri duyuldu, Hz, Peygamber, hurma kütüğünü eliyle okşayınca inleme sesi kesildi, Bu olay, Ashabın huzurunda cereyan ettiği için pek çok kimse tarafından rivayet edilmiştir, Hatta bu konu ile ilgili hadislerin tevatür derecesine ulaştığı öne sürülmüştür (bk,ez-Zebîdî, Tecrîd-i Sarih Trc, Ahmed Naim, III, 73-79),Hz, Peygamber vefat edince ilk halife Hz, Ebu Bekir (r,a,) edebinden dolayı minberin ikinci basamağında, Hz, Ömer (r,a,) de ilk basamağında hutbe okumuşlardır, Hz Osman (r,a) ise üçüncü basamağa kadar çıktı, Çünkü o da bir basamak inseydi yerde hitap etmesi gerekecekti, Bu ise sünnete aykırı olurdu (Semhudî, I, 282), Minber'in kapısına ilk perde astıranın da o olduğu rivayet edilir,Hz, Peygamber'in minberi hicrî kırk dokuz tarihine kadar daha önceki hâli üzere kalmıştır, Muaviye b, Ebî Süfyan Sultan olunca siyasi nüfuz ve gücünü arttırmak için minberi Şam'a nakletmek istedi, Bunun için Medine valisi Mervan b, el-Hakem'e mektup gönderdi, Ancak minber sökülmeye teşebbüs edildiği sırada güneş tutuldu, Medine ufuklarının kararmasını manevi bir işaret olarak kabul eden Mervan, düşüncesinden vazgeçti, Minberin alt kısmına altı basamak daha ilave ettirerek, basamak sayısını dokuza çıkardı, Mervan, cemaat çoğaldığı için bu yola başvurmuştu,Minber bu şekliyle 654/1256 yılındaki yangına kadar devam etti (Abdü'l-Hay el-Kettânî, Terâtibü'l-İdâriye, I, 67), Mermerden olan Mescid-i Nebevi'nin son minberi Osmanlı Sultanı III, Murad tarafından yaptırılmıştır,Mescid-i Nebevi'de müslümanların en fazla rağbet ettikleri yer Minber'le Hz, Peygamber'in kabri arasıdır, Çünkü Hz, Peygamber burasını Cennet'ten bir bahçe olarak nitelendirmiştir (İbn Sa'd, I, 253), Bazı hadislerde ise minberin Havz'ın üzerinde olduğu ve cennet kapılarından biri bulunduğu bildirilmektedir (Bağavî, Şerhü's-Sünne, II, 340),Hz, Peygamber'in hayatında bir ilim kürsüsü, bir idare makamı özelliği olan minber, ondan sonra hutbeler dışında halifelerin üzerinde bey'at aldıkları ve göreve başlarken çıkmayı mutad hale getirdikleri bir yer olarak fonksiyonunu sürdürmüştür, Hakimiyetin sembolü haline gelen minber, valilerin göreve başlarken ve ondan ayrılırken çıktıkları hükümdarın temsilcisi olarak oturdukları bir makamdı, İlk asırlarda valiler ellerinde asa ile ayakta hutbe okurlardı, Mescidlerin kazâi fonksiyonları da, genellikle minber yanında gerçekleşiyordu, Hz, Peygamber (s,a,s)'in minberi yanında yalan söylenemeyeceği ve bunu yapanın Cehenneme gireceğini belirten sözleri sebebiyle olmalı, genellikle zanlılara minberinin yanıbaşında yemin ettirilirdi (Hadis için bk, İbn Sa'd, I, 254),Mescid-i Nebevî'den sonra ilk minber Mısır'da Amr Camiî'ne konuldu, Ancak başlangıçtaki hükümranlıkla ilgili fonksiyonu sebebiyle olmalıdır ki Hz, Ömer (r,a,)'ın emriyle bu minber kaldırıldı, Hicri 132 yılından itibâren Mısır'da eyâlet camilerine minberin konulmasıyla minber, bütün cuma camilerine yayıldı, Ahşap ve mermer işçiliğinin en güzel örneklerini teşkil edecek minberler yapıldı, Ahşap minberlerin en eski örneği Keyravan Camiî minberidir, Kurtuba'daki Hakem II minberi kaynakların verdiği bilgilere göre çok değerliydi, Tekerlekler üzerinde yürütülebilen minberde Hz,Ömer'e ait bir Kur'an nüshası da bulunmaktaydı, Anadolu'da en eski minber Konya Alaaddin Camii'nin ahşap minberidir, Kendisinden sonrakilere örnek teşkil etmiştir, Selçuklu taş minberleri ise kötü tamirler sonucu özelliklerini yitirmişlerdir, Osmanlılar döneminde mermerden yapılan minberler yaygındır, Bitki motifleri ve geometrik şekillerle süslenen minberler camiîn iç süslemesi ve mimari üslubuyla bir bütünlük arzetmektedir (bk, Oktay Aslanapa, Minber mad, İA,),Günümüzde minberler beş, yedi, dokuz veya daha fazla basamaklı olur, İmam, genellikle yedinci basamakta durur, Ancak bu durum, câmiîn ve dolayısıyla minberin büyüklüğüne göre değişir,Câmilerde vaaz verilen yüksekçe oturma yeridir,Geniş Açıklama: Camide hatibin hutbe okumasına mahsus kürsü, Arapça, yüksek olmak, anlamındaki "nebr" kökünden ism-i âlettir, Minber, Cuma veya bayram hutbelerini okumak üzere çıkılan, genellikle mihrâbın hemen sağında bulunan merdivenli yapının adıdır,Hz, Peygamber'in Medine'de inşa ettirdiği Mescid-i Nebevi'de, önceleri bir minber bulunmuyordu, Cemaatin çoğalması nedeniyle Hz, Peygamber (s,a,s)'in ders ve hutbelerinin daha rahat duyulabilmesi için, Hicretten yedi yıl kadar sonra ilk minber yapıldı, Hz, Peygamber o zamana kadar bir hurma kütüğüne yaslanarak ve kerpiçten yapılmış bir set üzerine çıkararak hitap ediyordu (Semhûdî, Vefâü'l Vefâ, Mısır 1326, I, 281-282),İlk minber Hz, Peygamber'in ashabıyla istişaresinden sonra isteği üzerine bir kadının marangoz olan kölesi tarafından yapılmıştır, Ustanın adıyla ilgili farklı rivayetlerden, minber yapımıyla bir kaç kişinin ilgilendiğianlaşılmaktadır,Ahşap olan ilk minber, Medine'den Şam tarafına doğru dokuz millik bir mesafede bulunan ormandan kesilen ılgın ağacından yapıldı (Buhârî, Cum'a, 26), Minber iki basamak ve üst tarafında bir oturma yerinden ibaretti, Mescidde yerine konulup, Allah Rasulünün üzerine ilk çıkışında, daha önce yaslanarak hitap ettiği hurma kütüğünden bazı inilti sesleri duyuldu, Hz, Peygamber, hurma kütüğünü eliyle okşayınca inleme sesi kesildi, Bu olay, Ashabın huzurunda cereyan ettiği için pek çok kimse tarafından rivayet edilmiştir, Hatta bu konu ile ilgili hadislerin tevatür derecesine ulaştığı öne sürülmüştür (bk,ez-Zebîdî, Tecrîd-i Sarih Trc, Ahmed Naim, III, 73-79),Hz, Peygamber vefat edince ilk halife Hz, Ebu Bekir (r,a,) edebinden dolayı minberin ikinci basamağında, Hz, Ömer (r,a,) de ilk basamağında hutbe okumuşlardır, Hz Osman (r,a) ise üçüncü basamağa kadar çıktı, Çünkü o da bir basamak inseydi yerde hitap etmesi gerekecekti, Bu ise sünnete aykırı olurdu (Semhudî, I, 282), Minber'in kapısına ilk perde astıranın da o olduğu rivayet edilir,Hz, Peygamber'in minberi hicrî kırk dokuz tarihine kadar daha önceki hâli üzere kalmıştır, Muaviye b, Ebî Süfyan Sultan olunca siyasi nüfuz ve gücünü arttırmak için minberi Şam'a nakletmek istedi, Bunun için Medine valisi Mervan b, el-Hakem'e mektup gönderdi, Ancak minber sökülmeye teşebbüs edildiği sırada güneş tutuldu, Medine ufuklarının kararmasını manevi bir işaret olarak kabul eden Mervan, düşüncesinden vazgeçti, Minberin alt kısmına altı basamak daha ilave ettirerek, basamak sayısını dokuza çıkardı, Mervan, cemaat çoğaldığı için bu yola başvurmuştu,Minber bu şekliyle 654/1256 yılındaki yangına kadar devam etti (Abdü'l-Hay el-Kettânî, Terâtibü'l-İdâriye, I, 67), Mermerden olan Mescid-i Nebevi'nin son minberi Osmanlı Sultanı III, Murad tarafından yaptırılmıştır,Mescid-i Nebevi'de müslümanların en fazla rağbet ettikleri yer Minber'le Hz, Peygamber'in kabri arasıdır, Çünkü Hz, Peygamber burasını Cennet'ten bir bahçe olarak nitelendirmiştir (İbn Sa'd, I, 253), Bazı hadislerde ise minberin Havz'ın üzerinde olduğu ve cennet kapılarından biri bulunduğu bildirilmektedir (Bağavî, Şerhü's-Sünne, II, 340),Hz, Peygamber'in hayatında bir ilim kürsüsü, bir idare makamı özelliği olan minber, ondan sonra hutbeler dışında halifelerin üzerinde bey'at aldıkları ve göreve başlarken çıkmayı mutad hale getirdikleri bir yer olarak fonksiyonunu sürdürmüştür, Hakimiyetin sembolü haline gelen minber, valilerin göreve başlarken ve ondan ayrılırken çıktıkları hükümdarın temsilcisi olarak oturdukları bir makamdı, İlk asırlarda valiler ellerinde asa ile ayakta hutbe okurlardı, Mescidlerin kazâi fonksiyonları da, genellikle minber yanında gerçekleşiyordu, Hz, Peygamber (s,a,s)'in minberi yanında yalan söylenemeyeceği ve bunu yapanın Cehenneme gireceğini belirten sözleri sebebiyle olmalı, genellikle zanlılara minberinin yanıbaşında yemin ettirilirdi (Hadis için bk, İbn Sa'd, I, 254),Mescid-i Nebevî'den sonra ilk minber Mısır'da Amr Camiî'ne konuldu, Ancak başlangıçtaki hükümranlıkla ilgili fonksiyonu sebebiyle olmalıdır ki Hz, Ömer (r,a,)'ın emriyle bu minber kaldırıldı, Hicri 132 yılından itibâren Mısır'da eyâlet camilerine minberin konulmasıyla minber, bütün cuma camilerine yayıldı, Ahşap ve mermer işçiliğinin en güzel örneklerini teşkil edecek minberler yapıldı, Ahşap minberlerin en eski örneği Keyravan Camiî minberidir, Kurtuba'daki Hakem II minberi kaynakların verdiği bilgilere göre çok değerliydi, Tekerlekler üzerinde yürütülebilen minberde Hz,Ömer'e ait bir Kur'an nüshası da bulunmaktaydı, Anadolu'da en eski minber Konya Alaaddin Camii'nin ahşap minberidir, Kendisinden sonrakilere örnek teşkil etmiştir, Selçuklu taş minberleri ise kötü tamirler sonucu özelliklerini yitirmişlerdir, Osmanlılar döneminde mermerden yapılan minberler yaygındır, Bitki motifleri ve geometrik şekillerle süslenen minberler camiîn iç süslemesi ve mimari üslubuyla bir bütünlük arzetmektedir (bk, Oktay Aslanapa, Minber mad, İA,),Günümüzde minberler beş, yedi, dokuz veya daha fazla basamaklı olur, İmam, genellikle yedinci basamakta durur, Ancak bu durum, câmiîn ve dolayısıyla minberin büyüklüğüne göre değişir,Minare:Câmilerin bitişiğinde ezan okumak için yapılan kule şeklinde yüksek yapıya denir,Geniş Açıklama : Minareler İslam dininde ibadet yerleri olan camilerde namaza çağrıyı bildirmek ve sala okumak için inşa edilmiş ana yapıdan yüksek tasarlanan yapılardır,Camilerde minare ihtiyacı teknolojinin henüz olmadığı İslamiyetin ilk dönemlerinden 20, yy,'ın ilk yarısına kadar, ezanın uzak yerlerden duyulmasına imkan sağlamak için yapılmışlardır,Eski devirde müezzin, caminin balkonuna yani ?erefeye çıkar, istinare denilen şekilde dönerek ezan okurdu, modern çağda artık minareye çıkmadan cami içindeki mikrofondan okumaktadır, Mamafih bazı Nakşibendi tarikatlarında hoparlörle okumak yerine yine eski usul kullanılmaktadır ki, onlar teknolojinin bir kısmını bidat olarak görmektedirler, Camilerde minare zorunlu bir yapı parçası değildir,İslamiyette ilk minare Mısır'n başkenti Fustat/Yeni Kahire'deki Amr İbn Al As camisinde inşa edilmiştir,Şerefe Minarelerde çepeçevre ve çıkıntılı olarak yapılan ezan okuma yeridir, Buraya minarenin içindeki basamaklarla çıkılır, Minarelerde genellikle bir şerefe bulunur, Birden fazla şerefeli minareler de vardır,
Geniş Açıklama : Minare balkonu, Farsça şarafa, eşik gibi, teras demektir (Nişanyan etimolojik sözlüğü), Ahşap, tuğla, taştan ve oyma sanatlıdır,
Şerefe gövde, döşeme, korkuluk şeklinde üç bölümdür, Mimar Sinan'da şerefeler beş tiptir: 1, Püskülsüzler, 2, Dört kollu püsküllü, 3, Beş kollu püsküllü, 4, Altı kollu püsküllü, 5, Dört ve altı kollu çift sıra püsküllü,
Şehzade ve Süleymaniye camileri şerefelerinde 1,, Edirne Selimiye Camii'nde 2,, Şehzade, Sinan Paşa, Mesih Paşa camilerinde 3,, Kılıç Ali Paşa, Kadırga Sokollu camilerinde 4, ve 5, tipler görülür, Büyük camiler üç şerefeli minarelere sahiptir, Sultanahmet Camii minarelerinin toplam 16 şerefesi vardır ve bu sayı 16, padişah Ahmet'e işarettir,
Bu şerefeler minare boyutlarını cami kütlesi ve kubbe ile uyumlu tutar, Mimar Sinan'ın Selimiye uygulamasında stalaktitler şerefeden şerefeye küçülür ve minare boyunu daha uzun gösterir, Her şerefeye ayrı merdivenden çıkılır, Ramazan ayında şerefeler (kandille eskiden)ışıklandırılır ve mahya kurulur
Alem:
Minarenin tepesine yerleştirilen hilâl (ay) şeklindeki tepeliğe denir,
Geniş Açıklama : bayrak Minare, kubbe, sancak direği vb, yüksek şeylerin tepesinde bulunan, madenden yapılmış ay yıldız veya lale biçiminde süs, ayça,
Türk islam sanatında cami, medrese, türbe gibi kubbeli yapıların, minare külahlarının, sancakların üzerine yerleştirilen tepelikler, Ayrıca bayrak, sancak, alamet ve bir kavim veya topluluğun tanınmış ve şöhretli kişileri için kullanılan bir tabirdir,
Araplarda sancak manasınadır, Umumiyetle altında toplulukların birleştiği alamet ve sancaklara, bu hususta kullanılan timsali işaretlere denir, En eski zamanlardan beri ordu ve asker topluluklarının bir işareti olmak üzere alemler kullanılmıştır,
Türkler önceleri alem olarak at kuyruğundan tuğlar, boynuz, kurt sureti ve hilal şekillerini kullanmışlardır Osmanlılarda alem, aynı zamanda silah olarak kullanılan bir nevi balta teber dır, Muhtelif şekilleri olur, Uçları dar yüzlü bir kama veya dört köşe bir süngü şeklinde mızrak gibi uzunca saplı bir silah olup, mızrak vazifesini de görür, Bunların bazılarının üzerinde altın kakmalı yazılar ve süslemelere rastlanır, Yeniçeri ordusunda sancak alemi olarak da kullanılırdı,
Osmanlılarda beyaz, kırmızı, yeşil ve sarı olmak üzere muhtelif renkte bayrak yapılmış ve kullanılmıştır, Sancak karşılığı olarak da alem tabirini kullanmışlar ve sancağı taşıyanlara da alemdar demişlerdir, ilk Osmanlı bayrağı, Selçuklu Sultanı Alaeddin tarafından Osman Gaziye gönderilen Alemin beyaz renkte olmasından dolayı beyaz idi
Bu beyaz sancak, Osman ve Orhan Gazi zamanlarında kırmızı harb bayrağı kullanılmasına rağmen, Yavuz Sultan Selim devrine kadar muhafaza edilmiştir, Yeşil sancak ise, Fatih devrinde padişahın gemiye bindiği zaman geminin arkasına takılmak üzere kullanılırdı, Osmanlı bayraklarına hilal konması Orhan Gazi devrinde başlamıştır, Üç hilal ise, Fatih’in ilk sikkelerinde ve bundan sonraki yeşil sancaklarda kullanılmıştır, Ay yıldızın bayrağa konulması Sultan Üçüncü Selim zamanında olması kuvvetle muhtemeldir,
Bazı tekke bayraklarının Alemlerinde o tekkenin mensub olduğu tarikat pirinin ismi yazılıdır, Bu yazılar umumiyetle Bakır veya pirinçten kesme veya gümüş kakma usulüyle yazılmış ve yaldızlanmıştır, Alem tabiri daha ziyade dini, içtimai ve resmi mahiyetli olan işaretler için kullanılır,
Alem, aynı zamanda cami, türbe, medrese, çarşı, imaret ve bunlara benzer dini ve içtimai binaların kubbeleri tepesine ve minare külahlarıyla, minberler ve şadırvanlar gibi mimari kısımlarının ahşap çatıları üstüne bazan süs bazan da mimari bir eleman olarak konulan tepeliklerdir, Bunlar düşey bir eksene geçirilmiş boncuk gibi yuvarlak şekilde bir kaç parçadan ve onların tepesine takılmış ay veya iki uçları dışarıya doğru kıvrılmış bir boynuz ve bunlara benzer şekillerle son bulan elemanlardır,
Eski Türkler umumiyetle çadır ve binaların tepesine gerek süs olarak ve gerekse nazara karşı moncuk veya boncuk denen tepelikler koyarlardı, Öteden beri devam eden bu geleneğe diğer inşai ve bedii sebeplerin katılması, Alemlerin bugüne kadar devam etmesine sebeb olmuştur, Türkler islamiyetle şereflendikten sonra, moncuk tabiri yerine daha islami buldukları alem sözünü almışlardır,
Alemler, güzel görünmenin yanısıra mimari bir mecburiyetin neticesi olup, kurşun levhaların tepedeki birleşme noktasını örterler, estetik açıdan da dikkati tepede toplayıp, sanki kubbe veya minare semaya yükseliyormuş gibi bir his verirler, Kubbe ve minarelerin Alemleri binanın büyüklüğüne uygun bir şekilde yapılır, Alemi meydana getiren parçalar aşağıdan yukarıya doğru küp, alt bilezik, armut, boyun, üst bilezik ve ay gibi isimler alırlar, Alemlerin, en çok dikkat çeken yeri ay kısmıdır, Bunların boynuz, hilal, nal, zombah, yaprak ve Mevlevi sarığı şeklinde olanları vardır,
Gerek sancak, gerek kubbe ve gerekse minare külahları tepelerine takılan alemler çeşitli zaman ve memleketlere göre çok çeşitli şekiller almıştır
Caminin Diger Bilinmeyen Bölümleri :
Muvakkithane: Dış avlu kapısı yanındaki vakit tayini binası, Muvakkit, güneş saatiyle ezan saatini ayarlar,
Hünkar Mahfeli: Selatin camilerinde padişahların namaz kıldığı yer,
Son Cemaat Yeri: Namazın ilk vaktine gelemeyenler için ayrılmış yer,
Mahya: İki minare arasına asılan ışıklı yazı levhası,
Mahfil: Camilerde parmaklıkla ayrılmış yüksek yer,
Hazire: Camiyi yaptıranın, ailesinin, devlet erkanının lahitlerinin bulunduğu yer,
İmam odası: İmam ve müezzinin odası,
Şadırvan: Elbise askılıkları ve oturma sehpaları, içinde su bulunan hazne, musluklar, takunyaları bulunan avlu ortasındaki abdest yeri,
Gasilhane: Cenaze yıkamak için ayrılan yer, Ortasında teneşir tahtası, su araçları, yıkayıcı elbisesi, çizmesi, önlüğü, tabut, tabut yeşil örtüsü bulunur,
Tuvalet: Avluda yer alan eski taşlı veya yeni taşlı, tek veya birçok bölümlü ayakyolu,
Ayakkabılık: Cami kapısı girişinde dışta veya içte, yanlarda bulunan raflı, dolaplı sistem,
Kitabe: Cami ana kapısı üzerinde, Arap harfleriyle, caminin tarihi ve mimarına ait bilgiler ihtiva eden levha,
Hat: Cami tavanında, tavan katında bulunan bant halinde yahut levha halindeki yazılar,
Türbe: Genellikle kubbeli, camiye bitişik, etrafı açık mezarlık,
Kurs odaları: Külliyelerde imamların öğrencilere ders verdiği yerler,
Yer örtüsü: Hemen her camide halı, Son cemaat yerinde hasır, muşamba örtüler,
Kapı örtüsü: Kenarları işlemeli kalın muşamba örtü,
Avize: Yüzlerce tek kandil veya ortada büyük bir avize,
Vaiz: İbadethanelerde, genellikle camilerde güzel nasihatler veren, kürsüde oturarak her gün veya cuma namazı öncesinde ayet ve hadislerle cemaate dersler veren hoca,
Kubbe: Camiler başta olmak üzere yapılarda yarım küre şeklindeki dam, Kasnak, kemer, tavan ve pencereleri vardır, En büyük kubbe Selimiye Camii kubbesidir,
Musalla taşı: Camilerde cenzelerin üzerine konulup cenaze namazının imam tarafından önünde kıldırıldığı taş,
Meşhur camiler:
İslam devletlerinden başta Emeviler, Abbasiler, Selçuklular ve Osmanlılar olmak üzere, Müslümanların oturmakta olduğu bütün şehir ve beldeleri, baştan başa camilerle süslemişlerdir, Cami inşası başlı başına bir mimari tarz vücuda getirmiştir, Bunların bir kısmı çeşitli harplerde, yangın ve sel felaketlerinde yıkılmasına rağmen, hala pek çoğu ayakta durmaktadır, Hele Osmanlılar Bursa, Edirne ve İstanbul gibi payitaht şehirlerinde sayılamayacak kadar camiler yaptırmıştır, Edirne’de Selimiye Cami, Bursa’da Kebir ( Ulucami), İstanbul’da Bayezid Cami, Süleymaniye Cami, Fatih Cami, Sultan Ahmed Cami vs, camileri en büyükleri ve en muhteşemleridir, Bundan başka dünyanın çeşitli yerlerinde bulunan başlıca meşhur camilerden bir kısmı şunlardır:
Cami-i Emevi, Cezayir Paşa Camii, Samarra Camii, Kuba Mescidi, Fustat, Amr Camii, Kahire İbni Tulun Camii, Kayravan Sidi Ukba Camii, İsfehan Camii, Kahire Kayıtbay Camii, Buhara Kaliyan Camii, Semerkand Şirdar Camii, Lahor Bedşahi Camii, Kurtuba Camiidir,
Cami adabı:
Camiye hürmet onun kıymetini anlamakla olur, Müslümanların toplandığı ibadet yeri olan camiye abdestsiz girilmez, Herkesi rahatsız eden kokan elbise ile içerde bulunmak uygun değildir, Camilere necaset, yani pislik sokulmaz, yol haline getirilip geçilmez, Pislik bulaştıracak deli ve küçük çocuk camiye sokulmaz, Camilerde pazar kurmak, yüksek sesle konuşmak, nutuk söylemek, konferans vermek uygun değildir, Camilerde sarkıntılık ederek dilenilemeyeceği gibi böyle birine sadaka da verilmez,Misafir olanın haricindeki kimseler camide yemek yiyemezler, Camide alış veriş yapılmaz,
İlk camiler
Yeryüzünde yapılan ilk ibadet yeri, Mekke şehrinde bulunan Kabe’dir, Buraya "Mescid-i Haram" da denir, İslam inancına göre: Kabe ilk defa hazret-i Âdem tarafından yapılmıştı, Nûh aleyhisselam tûfanında yıkıldı, Böylece Kabe’nin yeri, hazret-i Nûh’dan hazret-i İbrahim’e kadar boş durdu, Bugünkü Kabe’yi İbrahim aleyhisselam oğlu hazret-i İsmail ile birlikte bina etmiştir,Zamanla çeşitli tarihlerde tamir edilmiştir,Müslümanların önemli mabedi olan "Mescid-i Aksa" Hz, Süleyman’ın hükümdarlığı zamanında M, Ö, 965-926 yıllarında onun tarafından Finikeli mimarlara yaptırılmıştır, Yapımı 7 sene sürmüştü, Çok muhteşem bir şekilde inşa ettirilen Mescid-i Aksa, Kudüs’ü zapteden Buhtunnasar tarafından yaktırıldı, Daha sonra Sultan Keyhüsrev tarafından tamir ettirildi, 70 senesinde Romalılar yaktı ise de bina yeniden tamir edildi, Binanın arsası Kudüs Müslümanlarının eline geçince, yeni bir İslam mabedi yapmak için kallanıldı, Altıncı Emevi halifesi olan Velid bin Abdülmelik, 715 senelerinde buraya, yine "Mescid-i Aksa" denilen camiyi yaptırdı,Müslümanlar için değeri çok yüksek olan camilerden biri de, Medine’deki "Mescid-i Nebi"dir, Medine-i münevvere’nin en büyük camisidir, Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem, Medine’ye hicret ettiği zaman, devesinin ilk çöktüğü yerde inşa edilmiştir, Peygamberimiz sallallahü aleyhi ve sellem, Medine’de önce Halid bin Zeyd Ebû Eyyûb el-Ensari hazretlerinin evinde 7 ay misafir kaldı, Hazret-i Ebû Bekir’den ödünç aldığı 10 altın ile bu arsayı satın alıp, düzelttiler, Hicretin ikinci senesinin Safer ayında mescit tamam oldu, Üzeri hurma dal ve yapraklarıyle örtüldü, Üç kapısı vardı, Mihrabı, şimdiki Bab-ı Tevessül yerindeydi, Şimdi mihrabın yerinde olan kapısından cemaat girer çıkardı,Temelin derinliği ve duvarların kalınlığı iki buçuk metre (üç arşın) idi,Temeli taşdan, duvarları kerpiçtendi, Eni boyu yaklaşık sekiz buçuk metre (10 arşın), yüksekliği de yaklaşık 6 metre (7 arşın) idi, Medine’deyken, Peygamberimiz vefat edinceye kadar, bütün namazlarını hep bu camide cemaatla kıldı, Bu mescit, daha sonraları büyük tamiratlar yapılarak genişletildi, Şimdiki şekline ve ebadına yakın olarak inşası Emevi Halifesi Velid bin Abdülmelik zamanına rastlar,Hz, Muhammed (SAV) ve Eshab-ı kiram zamanında daha birçok camiler yapılmıştır, Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem Mekke’den Medine’ye hicret ederken, önce Kuba köyüne uğradı, Burada 10 günden fazla kaldı, Kuba Mescidi denilen camiyi yaptırdı, İlk Cuma namazının kılındığı cami, Ranuna Vadisindeki "Mescid-i Cuma"dır, Mescid-i Fadih, Mescid-i beni Kureyza, Mescid-i Ümm-i İbrahim, Mescid-i Beni Zafer, Mescid-ül-İcabe, Mescid-ül-Fetih, Mescid-ül-Kıbleteyn, Mescid-i Zühabe, Mescid-i Cebel-i Ayniyye, Mescid-ül-Baki vs, bunlardan başlıcalarıydı, Mescid-i Dırar, Kuba köyünde bulunan münafıklardan ileri gelenleri tarafından, kötü maksatla yaptırılan toplantı yeridir, Resûlullah efendimiz burada namaz kılmamış ve yıktırmıştır, Yeri belli değildir, fiori,muno,manyang,nazlı,neptün,pal,papart,pg,prochef,seace,select,shantrick,star,tado,taiwan,tantioni,temp,
valerie,valuet,vizyon,wise,wish,yuva,zho">
